Historia Zgromadzenia

Zgromadzenie Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi formowało się w trudnym okresie dziejowym pod zaborem rosyjskim na przełomie XIX i XX wieku. Powstawało ono stopniowo, ponieważ na przeszkodzie stał ukaz carski z 1864 r. zabraniający tworzenia takich wspólnot. Początek Zgromadzeniu dała gromadka pobożnych panien pracujących w krawieckim zakładzie pod nazwą „Firma Wojniewicz-Rakowska” we Włocławku przy ul. Brzeskiej. Osoby te (Józefa Ginter, Franciszka Wojniewicz-Rakowska, Anastazja Lebiedzińska, Karolina Łukasiewicz i Stefania Ginter), kierowane miłością do Boga, 10 IV 1889 r. spisały umowę, zobowiązując się do życia wspólnego, na wzór życia zakonnego – do wspólnej pracy, wspólnotowego podziału dobrami materialnymi i podporządkowania się wybranej przełożonej. Nie mogły tego ujawnić ze względu na represje ze strony rządu zaborczego. Duchową opiekę roztaczał nad nimi O. Ksawery Sforski OFM, miejscowy franciszkanin. Za ich staraniem w końcu 1910 r. rząd ówczesny zarejestrował Ustawę Stowarzyszenia Kobiet Wspólnej Pracy rz.-kat. wyznania w mieście Włocławku, a zatwierdził 4 I 1911 r. Prezeską została Franciszka Rakowska. W tymże roku Stowarzyszenie nabyło nieruchomość przy ul. Mickiewicza (obecnie Orla), gdzie znajduje się dom generalny Zgromadzenia.

W niedługim czasie (2 XII 1911 r.) zmarł o. Ksawery Sforski. Opiekę nad Stowarzyszeniem przejął ks. Wojciech Owczarek (od 1918 r. biskup sufragan włocławski), który w 1913 r. został prezesem Stowarzyszenia. Myślał on o przekształceniu Stowarzyszenia w zgromadzenie zakonne. Napisał ustawę (opartą na prawie kanonicznym i regule św. Augustyna), zatwierdzoną najpierw przez Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego (17 października 1922), a następnie przez ówczesnego ordynariusza włocławskiego biskupa Stanisława Zdzitowieckiego dekretem z dnia 27 października 1922 roku. Dzięki tym aktom żyjące od dawna duchem rad ewangelicznych Stowarzyszenie zostało przekształcone we wspólnotę zakonną, której hasłem jest zawołanie benedyktyńskie: „Módl się i pracuj”. Od samego początku Patronką Zgromadzenia jest Najświętsza Maryja Panna Niepokalanie Poczęta (stąd nasza nazwa).

Działalność Zgromadzenia była odbiciem ówczesnych dążeń Kościoła i potrzeb odrodzonej Ojczyzny. Obejmowała prace społeczne, oświatowe, wychowawcze, charytatywne ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb parafii, a także niesienie pomocy samotnej kobiecie i troskę o właściwą farmację młodzieży żeńskiej. Pobudką, która mobilizowała siostry do pełnej poświęcenia pracy, była dewiza Założyciela: “Tak gorliwie spełniać każdą czynność, jakby zależała od niej nasze zbawienie – owszem, świata całego!” Wkrótce nadeszły lata wojny. Zgromadzenie liczyło wówczas 214 sióstr w 13 domach. Prawie wszystkie placówki znalazły się na terenie tzw. Kraju Warty. Siostry w dużym stopniu rozproszone, musiały borykać się z trudnościami. Aby zaradzić biedzie, przedostawały się do Generalnego Gubernatorstwa, tam zakładały placówki i zakłady rękodzielnicze.

Po wojnie władze komunistyczne stosowały różne represje wobec Zgromadzenia: przejmowano grunty, pensjonaty, zamykano przedszkola, zwalniano z pracy, wstrzymano rozpoczętą budowę domu, uniemożliwiano prowadzenie pracowni rękodzielniczych i związanych z nimi kursów zawodowych, odmawiano ubezpieczeń społecznych, utrudniano korzystanie z nauki w szkołach państwowych, więziono siostry, nakładano olbrzymie podatki.

W okresie posoborowym Zgromadzenie jeszcze bardziej rozszerzyło swoją działalność na teren parafii, podejmując różnego rodzaju prace, szczególnie katechizację dzieci i młodzieży. Od roku 1970 Zgromadzenie nasze rozpoczęło swoją działalność poza granicami Polski. Ważnym etapem w rozwoju Zgromadzenia było otrzymanie w 1983 roku praw papieskich, co zostało potwierdzone przez Kongregację do spraw Zakonów i Instytutów Świeckich dekretem z dnia 15 sierpnia 1983 roku. W tym też roku dokonano renowacji Konstytucji Zgromadzenia.
W 1988 r. rozpoczął się proces beatyfikacyjny Założyciela, bpa Wojciecha Owczarka.

Zadaniem wspólnoty jest całkowite oddanie się Bogu na własność, poświęcenie się Jego służbie i dążenie do świętości oraz zgodnie z charyzmatem pomoc Kościołowi w różnych pracach apostolskich. Siostry od Niepokalanej Maryi pracując dla dobra Kościoła we współczesnym świecie, pragną być wierne ostatnim upomnieniom swego Założyciela, które skierował do nich w przeddzień śmierci.

Dziś jesteśmy Zgromadzeniem apostolskim, habitowym, o ślubach publicznych i na prawie papieskim.